Η σύνδεση του 2 ου Γορτυνιακού Ανταμώματος με την επέτειο των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή παραπέμπει σε επώδυνες αλλά και διδακτικές ιστορικές μνήμες, που οφείλουμε να διατηρήσουμε ως κόρην οφθαλμού.
Τα λόγια και η μουσική των δημοτικών τραγουδιών δεν έχουν ιδιοκτήτη κάποιο φυσικό πρόσωπο ατομικά. Ιδιοκτήτης τους είναι ο λαός συλλογικά.
Το δημοτικό τραγούδι συνιστά έκφραση, που αποδίδεται συλλογικά και συμμετοχικά από το «λαό», και μάλιστα με αυθεντικό τρόπο.
Η δημοτική μουσική, το δημοτικό τραγούδι (και ο δημοτικός χορός) αποτελούν εκδηλώσεις λαϊκής έκφρασης που συνδέονται με την παράδοση του τόπου μας, προβάλλοντας όλες τις εκφάνσεις της ζωής, τη χαρά, τη λύπη, το θάνατο, το πένθος, την ξενητειά, τους οικογενειακούς δεσμούς, τη φιλία, την αγάπη, τον έρωτα, το γάμο, τα πάθη, τη σκληρή δουλειά, τη σκλαβιά, τον αγώνα για ελευθερία, κλπ, την ίδια τη (χαμο) ζωή. Ως μέρος της λαϊκής παράδοσης και του λαϊκού πολιτισμού, αποτελούν στοιχεία της εθνικής και τοπικής (γορτυνιακής, αρκαδικής, μοραϊτικης, αλλά και μικρασιάτικης) ταυτότητας, συνδέοντας διαφορετικές ιστορικές περιόδους, τόπους και ανθρώπους.
Την εποχή της παγκοσμιοποίησης, τέτοιου είδους εκδηλώσεις, όπως το «Γορτυνιακό Αντάμωμα» αποτελούν σημεία αναφοράς και εστίες αντίστασης προς όσους επιδιώκουν την πολιτιστική ισοπέδωση και εν τέλει, μέσω αυτής, τον οικονομικό έλεγχο και την πολιτική υποταγή των λαών.
Συγχαρητήρια
σε όλους τους συντελεστές του «2 ου Γορτυνιακού Ανταμώματος».