Στο «αντάμωμα» των Βυτιναίων

 

Τα ανταμώματα παραπέμπουν στην κοινή ρίζα που είναι η ιδιαίτερη πατρίδα-(το χωριό), στις κοινές εμπειρίες, στις κοινές παραστάσεις, στα κοινά βιώματα και εν τέλει στην κοινή πορεία μέχρις ενός ορισμένου σημείου.

Στη συνέχεια, η κοινή πορεία διασπάται, γίνεται διαφορετικές πορείες στη ζωή, συχνά αποκλίνουσες.

Όμως ένα μένει : Η κοινή ρίζα, η κοινή καταγωγή, η ιδιαίτερη πατρίδα-(το χωριό), που βρίσκεται εκεί και κυρίως στην ψυχή όλων ακόμη και εκείνων, οι οποίοι την έχουν ζήσει από επισκέψεις τα καλοκαίρια ή για κοινωνικούς λόγους, από ακούσματα, από διηγήσεις του παππού και της γιαγιάς.

Σ΄ αυτό το πλαίσιο, η νοσταλγία μπορεί και πρέπει να συνδυάζεται με διάθεση προσφοράς, ώστε η ιδιαίτερη πατρίδα-το χωριό να μην είναι μόνο μία κουκίδα στο χάρτη αλλά να παραμένει ζωντανή-(ό).