Οι πολλαπλές κρίσεις παρέχουν την ευκαιρία στις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού να συνεχίσουν και να εντείνουν την επίθεση στην εργασία, στα δικαιώματα των εργαζομένων και στα συνδικάτα.
Η πλήρης απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, με την επικράτηση της ατομικής σύμβασης εργασίας, ως βάσης καθορισμού της σχέσης (εργασίας) εργαζόμενου-εργοδότη και η βίαιη μετατροπή του εργατικού δικαίου από ασπίδα προστασίας για τους εργαζόμενους σε πεδίο ανελαστικής εφαρμογής ή μάλλον επιβολής των κανόνων των «αγορών», έχουν αλλάξει τον χαρακτήρα του.
Οι συνθήκες επιτάσσουν, οι δυνάμεις της εργασίας, της παραγωγικής δημιουργίας και της νεολαίας μαζί με τους πολιτικούς εκπροσώπους τους, να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να αγωνιστούν για την ανατροπή του συστήματος που καταστρατηγεί τα εργασιακά δικαιώματα, αποδομεί κοινωνικές κατακτήσεις και αναπαράγει κρίσεις.