Συγχρόνως πρέπει να υπάρξει δίκαιη μετάβαση, η οποία συνίσταται στην εξισορρόπηση των οικονομικών και κοινωνικών επιπτώσεων της απολιγνιτοποίησης, ιδίως στις περιοχές που έχουν δομηθεί περί τα λιγνιτικά κέντρα, όπως η Μεγαλόπολη. Η διαδικασία απολιγνιτοποίησης έπρεπε-πρέπει να συνοδεύεται από πολιτικές που θα εξασφαλίσουν χαμηλό κόστος ενέργειας για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις, προκειμένου να καταπολεμηθεί η ενεργειακή φτώχεια και να καταστεί εφικτή η κοινωνικά δίκαιη παραγωγική ανασυγκρότηση. Σε αυτό το πλαίσιο, σημαντικός και ουσιαστικός πρέπει να είναι ο ρόλος ενός δημόσιου ενεργειακού φορέα-μιάς δημόσιας ενεργειακής επιχείρησης στο ενεργειακό σύστημα της χώρας, της ΔΕΗ, την οποία, ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, θα επαναφέρει υπό τον έλεγχο του Δημοσίου.Δεδομένου, ότι, εδώ και δεκαετίες, η Μεγαλόπολη έχει δομηθεί περί το εργοστάσιο της ΔΕΗ, αντιμετωπίζει υπαρξιακό πρόβλημα από τη βίαιη διακοπή λειτουργίας των λιγνιτικών μονάδων, που αποφασίστηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ, xωρίς σχεδιασμό, σε χρόνο και με τρόπο που δεν επιτρέπουν να υπάρξει τέτοιος (σχεδιασμός).
Τα «φοβερά και τρομερά» μέτρα και οι πόροι «με τη σέσουλα», που αρχικά και κατά καιρούς έχουν εξαγγελθεί από την κυβέρνηση της ΝΔ, πετάνε πάνω από τη Μεγαλόπολη, όμως «δεν έχουν προσγειωθεί» ποτέ σ΄ αυτήν. «Προσγειώνονται» μόνον υπουργοί και κυβερνητικά κλιμάκια συνήθως σε προεκλογικές περιόδους, για να υποσχεθούν στους Μεγαλοπολίτες χρήμα «με ουρά», για να τρώνε «με χρυσά κουτάλια». Ακόμη και οι επιμέρους ρυθμίσεις που προωθούνται, εν τοις πράγμασι εξαιρούν τη Μεγαλόπολη (και την ευρύτερη περιοχή), αφού τίθεται «εκτός» του πενήντα % του σχετικού προγράμματος «Δίκαιης Μετάβασης» σε πόρους και κίνητρα, που δεν είναι δίκαιη, ούτε καν μετάβαση, αφού και εν προκειμένω «πάει κι όπου βγει». Εξάλλου τα σχετικά προγράμματα είναι μη εφαρμόσιμα για τις τοπικές επιχειρήσεις, αφού τα τεθέντα κριτήρια είναι πολύ αυστηρά για να υπαχθούν σ΄ αυτά. Η ζωή και οι δραστηριότητες στη Μεγαλόπολη έχουν επηραστεί αρνητικά από τη βίαιη απολιγνιτοποίηση, την απουσία «δίκαιης μετάβασης» και προοπτικών, με συνέπεια να φθίνει και να βιώνει την παρακμή και την ερήμωση. 
Παρά ταύτα, η Μεγαλόπολη έχει δυνατότητες που πρέπει να αναδειχθούν και συγκριτικά πλεονεκτήματα που πρέπει να αξιοποιηθούν. Επιβάλλεται οι διατιθέμενοι, ανεπαρκείς, πόροι να μην διατίθενται αλλού και «εική και ως έτυχε» αλλά να κατευθύνονται σε συγκεκριμένες δράσεις, στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου τοπικού αναπτυξιακού προγράμματος. Στην κατάρτισή του, οι ίδιοι οι Μεγαλοπολίτες και οι εκπρόσωποί τους σε όλα τα επίπεδα, πρέπει να έχουν αποφασιστικό λόγο.