Στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την «Ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης»)
Προς τον Υπουργό Υγείας:
Ο Υπουργός είπε, ότι η ρύθμιση για την «επίταξη» των υπηρεσιών των ιδιωτών-ιατρών, ως αναγκαστικό μέτρο, που ανέφερα (για την κλήση-την υποχρέωσή τους «να ενισχύσουν τις δημόσιες δομές υγείας», όπως αναφέρει το νομοσχέδιο) «για την αντιμετώπιση αναγκών που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία», η οποία έχει αναγκαστικό χαρακτήρα, δεν πρόκειται να εφαρμοστεί, διότι δεν θα χρειαστεί! Τότε γιατί ψηφίζεται ;
Είναι προφανής, η αναγκαστική υποχώρηση του Υπουργού.
Η «επίταξη» των υπηρεσιών των ιδιωτών-ιατρών (η κλήση τους «να ενισχύσουν τις δημόσιες δομές υγείας», με την απειλή της διακοπής της συνταγογράφησης (της καταγγελίας της σύμβασής τους με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ.), δεν πλήττει τους ιατρούς, αλλά τους πολίτες, τους ασθενείς, τους λήπτες των υπηρεσιών υγείας. Επομένως, με το συγκεκριμένο μέτρο, η κυβέρνηση της ΝΔ αυτούς «εκδικείται». Η «επίταξη» των υπηρεσιών των ιδιωτών-ιατρών, αν είναι αναγκαία για τη λειτουργία των νοσοκομείων, όπως είπε ο Υπουργός («για την αντιμετώπιση αναγκών που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία», όπως αναφέρει το νομοσχέδιο), συνιστά ομολογία του Υπουργού ότι τα νοσοκομεία δεν λειτουργούν! Θέσεις ιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού στα νοσοκομεία είναι κενές, εδώ και χρόνια. Ως συνέπεια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της, η κυβέρνηση δεν προώθησε την κάλυψή τους επί μεγάλο χρονικό διάστημα. Και πάντως δεν επέλεξε άλλα μέτρα για την κάλυψη τους.
Η προσέγγιση του νομοσχεδίου από ανθρωποκεντρική καθίσταται ιατροκεντρική και φαρμακοκεντρική 
Με την καθιέρωση ενός υπερσυγκεντρωτικού συστήματος για την ψυχική υγεία, χάνεται αυτοτελής και δημόσιος χαρακτήρας των σχετικών πολιτικών Η υποστελέχωση των νοσοκομείων, που αποτελεί κίνδυνο για τη δημόσια υγεία, είναι συνέπεια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της κυβέρνησης της ΝΔ. Οι «ποινές»-οι συνέπειες αυτές (η μη συνταγογράφηση) δεν πλήττουν τους ιατρούς, πλήττουν τον άνθρωπο, τον ασθενή, τον λήπτη υπηρεσιών υγείας Μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής, για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας για την «Ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης», είπε, μεταξύ των άλλων, τα εξής: Με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο η κυβέρνηση της ΝΔ, απαξιώνοντας τις δομές ψυχικής υγείας, τις υποβαθμίζει, τις απορρυθμίζει ή μάλλον τις «διαλύει», όπως και όλο το σύστημα των δομών αντιμετώπισης των εξαρτήσεων. Αυτό γίνεται, βάσει της νεοφιλελεύθερης λογικής και πρακτικής, μέσω της ενεργού εμπλοκής του ιδιωτικού τομέα και εν τέλει της πλήρους υποταγής των πολιτικών ψυχικής υγείας και του ΕΣΥ στα μεγάλα ιδιωτικά ιατρικά συμφέροντα. Ο τίτλος του νομοσχεδίου «Ολοκλήρωση της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης» είναι ψευδεπίγραφος, προσχηματικός και παραπλανητικός. Δεν επιδιώκεται η ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης που άρχισε το 1999. Δεν προβλέπεται η ανάπτυξη των υπηρεσιών πρόληψης των ψυχικών νόσων και άσκησης πρωτοβάθμιας φροντίδας. Ούτε (προβλέπονται) τομεοποιημένες υπηρεσίες ανοικτές στην κοινότητα, ώστε να γίνει πράξη η αποασυλοποίηση και η ψυχιατρική μεταρρύθμιση.Η προσέγγιση από ανθρωποκεντρική καθίσταται ιατροκεντρική και φαρμακοκεντρική. Αυτή δεν έχει σχέση με τις επιταγές του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Το νομοσχέδιο συνιστά την επιτομή της αντιμεταρρύθμισης. Δεν αποσκοπεί στη θεραπεία αλλά στη διαχείριση της εξάρτησης. Το νομοσχέδιο «κτίζει» έναν υπερσυγκεντρωτικό μηχανισμό διοίκησης χωρίς συνέχεια, χωρίς όραμα και χωρίς συνέχεια, με υποστελέχωση και με ακύρωση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, στο πλαίσιο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Για τις υπηρεσίες απεξάρτησης προβλέπεται η σύσταση του Εθνικού Οργανισμού Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων (ΕΟΠΑΕ). Στον Οργανισμό αυτόν, που θα έχει τη μορφή νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου, θα ενταχθούν, θα συγχωνευτούν και θα διαλειτουργούν όλοι οι οργανισμοί και φορείς απεξάρτησης, καταργούμενοι. Αυτό θα γίνει με το ΚΕΘΕΑ, τον ΟΚΑΝΑ και όλα τα δημόσια προγράμματα απεξάρτησης, ενώ δεν γίνεται καμιά αναφορά στα Κέντρα Πρόληψης που λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα και διαφαίνεται ότι και αυτά καταργούνται. Καθιερώνεται ένα υπερσυγκεντρωτικό σύστημα, θεσπίζεται μία υπερδομή, μέσω της οποίας χάνεται ο αυτοτελής και δημόσιος χαρακτήρας των εντασσομένων, συγχωνευομένων και διαλειτουργούντων προγραμμάτων. Αυτό θα έχει καταστροφικές συνέπειες για τη λειτουργία τους. Η συγχώνευση σε έναν τόσο μεγάλο Οργανισμό αλλάζει τη φυσιογνωμία των θεραπευτικών προγραμμάτων. Εμβληματικά θεραπευτικά προγράμματα, με μακρά πορεία και με πολύ καλές πρακτικές στο πεδίο της αντιμετώπισης της εξάρτησης, χάνονται και μαζί τους χάνεται η εμπειρία, ο πλούτος θεραπευτικών πρακτικών και διαφορετικών προσεγγίσεων, οι διαφορετικές κουλτούρες και η φιλοσοφία που έχουν αναπτύξει, σε επαφή με την κοινωνία και τις ανάγκες των εξαρτημένων ατόμων. Ετσι, καταργείται ο θεραπευτικός πλουραλισμός και δεν διασφαλίζεται το θεραπευτικό «συνεχές», στοιχεία πολύ σημαντικά για τους εξαρτημένους που αποφασίζουν να ενταχθούν σε θεραπεία. Εξασφαλίζεται γενναία χρηματοδότηση, με κονδύλια από το «Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας», των ΜΚΟ, των ΑΜΚΕ και των επιχειρηματικών συμφερόντων, για τη δημιουργία δομών και προγραμμάτων για λίγους και με ημερομηνία λήξης. Θα πληγούν οι εργαζόμενοι στις δομές ψυχικής υγείας και απεξάρτησης οι οποίοι θα μπορεί να μεταφέρονται από τη μία δομή στην άλλη, από τη μία πόλη στην άλλη, ακόμα και από τη μία Υγειονομική Περιφέρεια στην άλλη, με την επίκληση «έκτακτων» υπηρεσιακών αναγκών, που μόνον έκτακτες δεν είναι. Επειδή δεν υπήρχε νομικό έρεισμα για την, έχουσα αναγκαστικό χαρακτήρα, «επίταξη» των υπηρεσιών ιδιωτών-ελευθεροεπαγγελματιών ιατρών (η κλήση-η υποχρέωσή τους «να ενισχύσουν τις δημόσιες δομές υγείας», με την απειλή της διακοπής της συνταγογράφησης (της καταγγελίας της σύμβασής τους με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ.), η κυβέρνηση τροποποιεί το άρθρο 65 προκειμένου να το αποκτήσει (νομικό έρεισμα). Όμως η υποστελέχωση των νοσοκομείων αποτελεί συνέπεια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της. Επομένως, πρόκειται για αντισυνταγματική διάταξη, όπως αποφαίνεται και στην «Έκθεση» της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής. Από πλευράς μας, προτείνονται μαζικές προσλήψεις για την κάλυψη όλων των κενών οργανικών θέσεων και η θέσπιση κινήτρων για την προσέλκυση ιατρών στο σύστημα. Είναι πανθομολογούμενο δε ότι ένας ιδιώτης ιατρός δεν γνωρίζει, δεν είναι έτοιμος και δεν έχει εμπειρία και γνώση να εφημερεύσει στην πρώτη γραμμή ενός δημόσιου νοσοκομείου. Επιπροσθέτως το άρθρο είναι μνημείο κάκιστης νομοπαρασκευής, δεν αντέχει στη βάσανο της συντακτικής και λογικής ανάλυσης, αφού περιέχει αντιφάσεις. Αυτές συνεχίζονται και ως προς τις «ποινές»-τις συνέπειες (διακοπή συνταγογράφησης, καταγγελία της σύμβασής τους με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ.) Οι «ποινές»-οι συνέπειες αυτές δεν πλήττουν τους ιατρούς, πλήττουν τον άνθρωπο, τον ασθενή, τον λήπτη υπηρεσιών υγείας.