Η «ξεχασμένη» Γορτυνία, βρίσκονται στο περιθώριο - «στην απέξω» της όποιας «ανάπτυξης» εδώ και πολλά χρόνια, με την κατάσταση να επιδεινώνεται με ραγδαίους ρυθμούς την τελευταία πενταετία. 
Για το δημογραφικό (μείωση και γήρανση του πληθυσμού), που είναι κυρίως περιφερειακό πρόβλημα, απαιτούνται κεντρικός σχεδιασμός και συνοχή στις αναλαμβανόμενες πρωτοβουλίες. Σε αυτές πρέπει να ενσωματωθούν και κινήσεις για τη μεταναστευτική πολιτική και για (το ενδεχόμενο) οργανωμένης ένταξης των μεταναστών στις τοπικές κοινωνίες. Η Γορτυνία απογυμνώνεται συνεχώς από δημόσιες, κοινωφελείς, εκπαιδευτικές, υγειονομικές, τραπεζικές δομές-υπηρεσίες, με συνέπεια να μην εξυπηρετείται η στοιχειώδης καθημερινότητα των μόνιμων κατοίκων. Ως προς την εκπαίδευση, τα κλειστά σχολεία πολλαπλασιάζονται, ενώ η «πληγή» των αναπληρωτών «κακοφορμίζει», που διορίζονται ακόμη και πολλούς μήνες μετά την έναρξη του σχολικού έτους. Ως προς την υγεία, απαιτείται, η κάλυψη όλων των κενών των Κέντρων Υγείας, σε ιατρικό, παραϊατρικό, νοσηλευτικό προσωπικό, η προμήθεια εξοπλισμού και πάντως η μη άφεση του υπάρχοντος σε αχρησία, λόγω έλλειψης προσωπικού, πράγμα που πρέπει να ισχύσει και για τα ασθενοφόρα των Κέντρων Υγείας. Σε πρώτη φάση, για την ανακούφιση των μονίμων κατοίκων, προϋπόθεση μπορεί να αποτελέσει - προτείνεται, η καθιέρωση «ορεινών - περιφερειακών ισοδύναμων», ώστε να διασφαλίζεται η κάλυψη του κόστους και της απώλειας εισοδήματος που συνεπάγονται οι συχνές «αναγκαστικές» μετακινήσεις των μονίμων κατοίκων προς τα πλησιέστερα κέντρα, προκειμένου να υπάρχει πρόσβαση στα βασικά αγαθά (υγεία, εκπαίδευση) και να εξυπηρετούνται καθημερινές ανάγκες. Αλλά και η προσέγγιση των διαθέσιμων προγραμμάτων και της χρηματοδότησης, με όρους ρεαλιστικούς που να ανταποκρίνονται στις συγκεκριμένες συνθήκες, ώστε να υπάγονται σ΄ αυτά οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, οι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίοι της Γορτυνίας. Η απομόνωση της περιοχής πρέπει να αρθεί, με την κατασκευή της «παράκαμψης» των Λαγκαδίων, στο πλαίσιο της ολοκλήρωσης της ΕΟ Βυτίνας-Αρχαίας Ολυμπίας. Η Γορτυνία αλλά και οι άλλες (θεωρούμενες) μειονεκτικές και φθίνουσες περιοχές έχουν και αυτές υπαρκτά συγκριτικά πλεονεκτήματα, που πρέπει να αναδειχθούν και να αξιοποιηθούν. Δυνατότητες υπάρχουν, όμως πρέπει να δοθούν και οι ευκαιρίες στους μόνιμους και στους εν δυνάμει μόνιμους κατοίκους. Το ερώτημα που τίθεται στην επιγραφή της ημερίδας-ελεύθερης συζήτησης «Ζει η (Δυτική) Γορτυνία;» επιδέχεται μία απάντηση: Zει, διότι υπάρχουν οι άνθρωποί της, κυρίως αυτοί που ζουν μόνιμα σ΄ αυτήν και «φυλάνε Θερμοπύλες» αλλά και οι Γορτύνιοι της διασποράς που έχουν ισχυρό συναισθηματικό δέσιμο με τον τόπο. Η συνεργασία και των μονίμων κατοίκων και των εκτός Γορτυνίας Γορτυνίων και η ενεργοποίησή τους μπορούν να αποφέρουν καρπούς. Το εγχείρημα δεν είναι εύκολο. Όμως έχουμε υποχρέωση και ευθύνη να το επιχειρήσουμε.