Μέσω του εορτασμού της, προβάλλεται η καίρια σημασία της, τιμάται η μνήμη των αγωνιστών του Γένους για Εθνική Απελευθέρωση και ενισχύονται η συλλογική αυτογνωσία και το εθνικό φρόνημα όλων μας. Σήμερα, σε μία άλλη ιστορική φάση, η επιθετικότητα της Τουρκίας έναντι του Ελληνισμού σε όλα τα πεδία όπου αυτή αναπτύσσεται, άπτεται της εθνικής κυριαρχίας και των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Αναδεικνύεται με ενάργεια η στρατηγική στόχευσή της, ο έλεγχος της χώρας, και όχι μόνον, γεωστρατηγικά, γεωπολιτικά και οικονομικά.
Η ιστορική μνήμη, το ασταθές, ανήσυχο, πολεμικό διεθνές, ευρωπαϊκό και περιφερειακό περιβάλλον επιτάσσουν, η χώρα μας να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα, με σχέδιο και αποφασιστικότητα. Να διαμορφώσει εθνική στρατηγική, σε συμπόρευση με την Κύπρο, στο πλαίσιο μιάς ενεργού πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. Η πολιτική του «προβλέψιμου και δεδομένου συμμάχου» και του «προκεχωρημένου φυλακίου» των ΗΠΑ και της Δύσης αποδυναμώνει μέχρις εκμηδένισης τη διεθνή θέση της χώρας. Η επίκληση των κανόνων του διεθνούς δικαίου δεν αρκεί. Και αυτό, διότι αυτοί εφαρμόζονται επιλεκτικά από τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα, που χρησιμοποιεί δύο μέτρα και δύο σταθμά, αναλόγως των συμφερόντων των «ισχυρών» που στηρίζει και προωθεί. Απαιτούνται κινήσεις προληπτικής αποτροπής των επιθετικών ενεργειών της Τουρκίας και ενεργού παρουσίας στο περιφερειακό και ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Σε αυτό το πλαίσιο, απαραίτητες προϋποθέσεις αποτελούν, εκτός της αμυντικής θωράκισης, η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και η διασφάλιση της εθνικής ενότητας με την άσκηση πρόσφορων πολιτικών που να μη διευρύνουν, αλλά να αμβλύνουν τις κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες.
Συμπερασματικά, επέτειοι, όπως η Άλωση-η Απελευθέρωση της Τριπολιτσάς, αποτελούν ευκαιρία επανασύνδεσης με το νήμα της Ιστορίας και αναστοχασμού για τη θέση, την πορεία και την προοπτική της πατρίδας μας.