Ο τουρισμός αποτελεί διαχρονικά έναν από τους κρίσιμους-τους βασικούς πυλώνες της ελληνικής οικονομίας. Η Ελλάδα διαθέτει μοναδικούς φυσικούς πόρους, ιστορική κληρονομιά και πολιτιστικό πλούτο κάθε είδους. Ο μετασχηματισμός όλων αυτών των στοιχείων σε τουριστικό προϊόν και η εκμετάλλευσή τους από την τουριστική δραστηριότητα, έχουν θετικά αλλά και αρνητικά αποτελέσματα. Αντιθέτως, επενδύοντας σε πρακτικές βιώσιμου τουρισμού, μπορούν να προστατεύτούν τα φυσικά, τα ιστορικά και τα πολιτιστικά πλεονεκτήματα του τόπου και να διασφαλίστεί η αειφορία των τουριστικών προορισμών του. Για μία δίκαιη οικονομική-τουριστική ανάπτυξη, πρέπει να υπάρξει ουσιαστική στήριξη των μικρομεσαίων τουριστικών επιχειρήσεων, ανάδειξη-προώθηση των τοπικών προϊόντων και δημιουργία θέσεων εργασίας με δίκαιες αμοιβές και αξιοπρεπείς συνθήκες. Η αποσυγκέντρωση-η αποκέντρωση του τουρισμού, με την ανάπτυξη περιοχών εκτός των παραδοσιακών προορισμών, μπορεί να φέρει την ανάταξη ευρύτερων περιοχών. Με όραμα και συνεργασία, μπορεί να διασφαλιστεί, ότι ο τουρισμός θα συνεχίσει να αποτελεί πυλώνα ανάπτυξης και ευημερίας για τη χώρα, διατηρώντας ταυτόχρονα το σεβασμό στη φύση, την ιστορία, τους πόρους και τους ανθρώπους της.
Με το νομοσχέδιο, η κυβέρνηση επιδίδεται σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων, χωρίς να νομοθετεί για τη διατήρηση της βιωσιμότητας και της ανταγωνιστικότητας του τουρισμού, και κατά συνέπεια την καλυτέρευση της ζωής των τοπικών κοινωνιών. Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τους εργαζόμενους στον τουρισμό - επισιτισμό. Χιλιάδες εποχικοί εργαζόμενοι βρίσκονται χωρίς εισόδημα, με αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στην καταβολή του εποχικού επιδόματος ανεργίας και του δώρου Χριστουγέννων. Ακόμη αγωνίζονται για τη χρονική επέκταση του επιδόματος ανεργίας. Εξάλλου χιλιάδες μικρές και μεσαίες τουριστικές επιχειρήσεις, μικρών κατηγοριών, το 71 % των ξενοδοχειακών τουριστικών καταλυμάτων και η πλειονότητα των μη κύριων τουριστικών καταλυμάτων, εξακολουθούν να μένουν εκτός χρηματοδότησης και επιδοτήσεων. Επανειλημμένα έχουν εξαγγελθεί μέτρα περιορισμού της βραχυχρόνιας μίσθωσης (rbnb) προς την κατεύθυνση αντιμετώπισης του στεγαστικού προβλήματος που πλήττει κυρίως την πρωτεύουσα αλλά και άλλες (τουριστικές) περιοχές της χώρας, όμως χωρίς αποτέλεσμα. Αιτία του στεγαστικού προβλήματος το γεγονός, ότι πολλά ακίνητα έχουν περιέλθει στην ιδιοκτησία ολίγων επιχειρηματικών ομίλων και funds, που «κάνουν όλο το παιχνίδι» στο πλαίσιο της βραχυχρόνιας μίσθωσης. Οι υπό κρίση ρυθμίσεις είναι οριζόντιες, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του φαινομένου ανά περιοχή. Τα διοικητικά πρόστιμα επιβάλλονται χωρίς διαβάθμιση, ώστε το ύψος τους να αντιστοιχεί στη σοβαρότητα της παράβασης, ενώ οι ήδη ελλιπείς ελεγκτικοί μηχανισμοί επιβαρύνονται με πρόσθετες αρμοδιότητες, χωρίς να ενισχύονται με επαρκές προσωπικό και χρηματοδότηση. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν επιτυγχάνεται ούτε ο στόχος της αντιμετώπισης του αθέμιτου ανταγωνισμού, ενώ δεν διασφαλίζεται πλήρως η προστασία του επισκέπτη-τουρίστα. Δεν νομοθετούνται συγκεκριμένες αυστηρές προδιαγραφές, ανάλογες με αυτές που ισχύουν για τις νόμιμες επιιχειρήσεις τουριστικών καταλυμάτων, προκειμένου να προστατεύεται η ποιότητα του τουριστικού προϊόντος της χώρας και να διασφαλίζεται ο υγιής ανταγωνισμός. Η κυβέρνηση διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, παρουσιάζει τη ρύθμιση για τις πισίνες και το θαλασσινό νερό ως μέτρο για το πρόβλημα της λειψυδρίας που αντιμετωπίζουν πολλές τουριστικές περιοχές της χώρας. Πρόκειται για μία εξαιρετικά αρνητική νομοθετική ρύθμιση, που θα αλλοιώσει τις ακτές της χώρας και το θαλάσσιο περιβάλλον, αφού δίδεται η δυνατότητα «να απλώνονται» κατά βούληση μόνιμες σωληνώσεις από τις πισίνες μέχρι τη θάλασσα, προκειμένου να τις γεμίζουν με δωρεάν νερό, και αυτό μετά τη χρήση του, να επιστρέφεται στη θάλασσα. Έτσι θα αλλοιωθεί η ακτογραμμή με τεχνικά έργα αγωγών, που σε πολλές περιπτώσεις «θα τρέχουν» εκατοντάδες μέτρα, περνώντας πάνω από πολύτιμα βραχώδη τοπία και αμμουδιές. Εν προκειμένω, δεν γίνεται αναφορά σε προϋποθέσεις αδειοδότησης των έργων και λειτουργίας των εγκαταστάσεων, ώστε να διασφαλίζεται ότι αυτές οι κατασκευές δεν θα επιβαρύνουν το θαλάσσιο περιβάλλον, τη δημόσια χρήση του αιγιαλού κλπ. Η ρύθμιση που δίδει τη δυνατότητα εποχικής! μίσθωσης «δωματίων προσωπικού» ξενοδοχείων σε εργαζόμενους (δημοσίους υπαλλήλους, γιατρούς, εκπαιδευτικούς, όμως όχι στρατιωτικούς και φοιτητές), εφόσον δεν έχουν στην περιοχή όπου υπηρετούν τη μόνιμη κατοικία τους, αποτελεί κυβερνητική παραδοχή περί ανυπαρξίας ολοκληρωμένης στεγαστικής πολιτικής, ικανής να αμβλύνει το έντονο πρόβλημα εύρεσης στέγης που αντιμετωπίζουν όλοι αυτοί. Όμως με τη συγκεκριμένη ρύθμιση δεν παρέχονται εγγυήσεις για συνθήκες αξιοπρεπούς και οικονομικά προσιτής διαβίωσης. Δεν αποσαφηνίζονται το είδος της μίσθωσης, η διάρκειά της, το ύψος του μισθώματος και κυρίως ο τρόπος εμπλοκής, που δεν υπάρχει, της πολιτείας για τη διασφάλιση συνεχόμενης και αξιοπρεπούς διαβίωσης. Χωρίς αμφιβολία, ο τουρισμός αποτελεί πυλώνα ανάπτυξης. Βέβαια από μόνος του, ο τουρισμός δεν αρκεί. Και μάλιστα με τον τρόπο που αποτυπώνεται η τουριστική «ανάπτυξη» στο νομοσχέδιο, δηλαδή με την ενίσχυση αποκλειστικά των ολίγων «μεγάλων και ισχυρών» ξενοδοχειακών ομίλων, με τον αποκλεισμό των μικρομεσαίων ξενοδοχειακων επιχειρήσεων και εις βάρος της φύσης, του περιβάλλοντος και των ανθρώπων των τοπικών κοινωνιών. Μ΄ αυτό τον τρόπο, ο τουρισμός δεν μπορεί να αποτελέσει την κινητήρια δύναμη για την ελληνική οικονομία και βέβαια συστατικό στοιχείο για την ανάδειξη ενός νέου παραγωγικού υποδείγματος – ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία προκρίνει την κοινωνικά δίκαιη παραγωγική ανασυγκρότηση. Η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού συνιστά παθογένεια για την οικονομία. Στο νομοσχέδιο δεν γίνεται λόγος για τη σύνδεση του τουρισμού με τους παραγωγικούς πυλώνες της ελληνικής οικονομίας, την πρωτογενή παραγωγή, τη μεταποίηση-τον δευτερογενή τομέα, η οποία συνιστά σύνθεση των παραγωγικών παραμέτρων της οικονομίας. Εν κατακλείδι, με το νομοσχέδιο. που κινείται στη λογική του νεοφιλελευθερισμού, προστατεύονται και προωθούνται τα ολίγα, μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, με τις μικρομεσαίες τουριστικές επιχειρήσεις να μένουν «εκτός», αφού μάλιστα οι δημόσιες τουριστικές επενδύσεις έχουν υποβαθμιστεί.