Το αμφισβητούμε και το αποδεικνύουμε, ενδεικτικά, στο παράδειγμα του Παναρκαδικού Νοσοκομείου στην Τρίπολη Συγκεκριμένα :
Οι ελλείψεις σε προσωπικό, ιατρικό, παραϊατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, θέτουν σε κίνδυνο όχι μόνο την ορθή και πλήρη λειτουργία του Νοσοκομείου, αλλά και την απλή, τη στοιχειώδη λειτουργία του. Στο ακτινολογικό τμήμα υπηρετεί μόνον ένας ειδικευμένος γιατρός-ακτινολόγος. Ο εξοπλισμός του νοσοκομείου για τη διενέργεια αξονικών τομογραφιών, υπερηχοτομογραφιών, μαγνητικών τομογραφιών – ο μαγνητικός τομογράφος είναι κλειστός εδώ και τρία χρόνια – και μαστογραφιών, παραμένει αδρανής, αφού, ακριβώς λόγω της έλλειψης ακτινολόγων, προγραμματισμένες εξετάσεις δεν πραγματοποιούνται και οι ασθενείς παραπέμπονται εκτός νοσοκομείου, σε ιδιωτικά εργαστήρια. Χρησιμοποιείται μόνον για επείγοντα περιστατικά, ενώ η γνωμάτευση επί των σχετικών απαραίτητων επειγουσών εξετάσεων γίνεται από ιδιωτική εταιρεία. Η παθολογική κλινική λειτουργεί πλέον χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες μέχρις αυτοθυσίας των γιατρών που έχουν παραμείνει. Στο χειρουργικό τμήμα υπηρετούν 4 γιατροί χειρουργοί (αντί 6), στο ουρολογικό τμήμα 2 ουρολόγοι, στο γυναικολογικό τμήμα 2 γυναικολόγοι και στο νευροχειρουργικό τμήμα 3 νευροχειρουργοί, , ενώ στην παιδοχειρουργική κλινική υπηρετεί ένας γιατρός με απόσπαση από την Αθήνα. Στη μονάδα εντατική θεραπείας υπηρετούν 4 γιατροί ! αντί 6. Και επιπλέον τρεις αναισθησιολόγοι, οι δύο με παράταση της σύμβασής τους. Το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών λειτουργεί με ελάχιστο προσωπικό, ενώ, λόγω έλλειψης προσωπικού, δεν διαθέτει, ούτε υπηρεσία διαλογής, ούτε τμήμα βραχείας νοσηλείας . Το νοσηλευτικό προσωπικό δεν επαρκεί. Οι βάρδιες του καλύπτονται οριακά, ενώ οι τραυματιοφορείς έχουν καταστεί «είδος προς εξαφάνιση».Ακόμη αναμένεται η μονιμοποίηση όσων υπηρετούσαν την περίοδο της πανδημίας, οι τότε «ήρωες» που ξεχάστηκαν.Παράλληλα η υποστελέχωση του ΕΚΑΒ, που συχνά-πυκνά κοστίζει ανθρώπινες ζωές, το έχει οδηγήσει σε αδυναμία κάλυψης όλων των βαρδιών στα ασθενοφόρα ή και όταν ακόμη αυτές καλύπτονται, αυτό γίνεται, σε αρκετές περιπτώσεις, χωρίς την παρουσία συνοδού ιατρού, ή από ιδιωτικό ασθενοφόρο. «Προς δόξαν» της ιδωτικής πρωτοβουλίας κτλ, κτλ, κτλ
Αυτή είναι η κατάσταση του ΕΣΥ επί των ημερών σας, κύριε υφυπουργέ.
Για το νομοσχεδίου του Υπουργείου Υγείας «Αναμόρφωση του Εθνικού Συστήματος Τραύματος», είπα, μεταξύ των άλλων, τα εξής:
Οι τραυματισμοί-το «τραύμα» αποτελούν μία από τις κύριες αιτίες θανάτου και αναπηρίας. Στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, τα τροχαία δυστυχήματα και τα εργατικά ατυχήματα έχουν πολλαπλασιαστεί και αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς. 
Επομένως, κάθε προσπάθεια βελτίωσης της οργάνωσης και της ανταπόκρισης του συστήματος υγείας σε τέτοια περιστατικά είναι ευπρόσδεκτη. Ειδικότερα δε, οποιοδήποτε μέτρο αποσκοπεί στη βελτίωση της εξειδίκευσης και της ετοιμότητας ως προς το τραύμα και τους (πολύ)τραυματίες είναι καταρχάς θετικό. Όμως, με το νομοσχέδιο, αυτά δεν γίνονται, παρά μόνον θεωρητικά και πάντως μη ολοκληρωμένα. 
Σε αυτό το πλαίσιο, το νομοσχέδιο, αντί να αποτελεί μια συνολική μεταρρύθμιση, παραμένει αποσπασματικό και αφήνει κρίσιμες παραμέτρους αρρύθμιστες, αφού εντάσσεται στη συνολική πολιτική υγείας της κυβέρνησης της ΝΔ.: Αυτή η πολιτική περιλαμβάνει την υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση του ΕΣΥ: Ερωτάται, πώς θα υλοποιηθούν οι νέες προβλέψεις όταν το σύστημα υγείας βρίσκεται ήδη στα όριά του; Δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη πρόβλεψη για μόνιμες προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, ούτε για αύξηση της χρηματοδότησης των νοσοκομείων. Επιπλέον, ο σχεδιασμός και η λειτουργία ενός τέτοιου συστήματος απαιτεί κατά προτεραιότητα την αντίστοιχη ανάπτυξη του ΕΚΑΒ, διότι η μεταφορά των ασθενών και συνεπώς ο χρόνος αποτελούν το πρώτο προαπαιτούμενο για τη διαχείριση του «τραύματος». Και το ΕΚΑΒ είναι υποστελεχωμένο και λειτουργεί χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες του προσωπικού, ακόμη και με ένστολους, πυροσβέστες, σπουδαστές! Και αυτό, διότι η κυβέρνηση της ΝΔ αρνείται τις μόνιμες προσλήψεις. Επιπλέον, στο νομοσχέδιο δεν προβλέπεται η δημιουργία δημόσιων κέντρων αποκατάστασης τραυματιών, όταν σε αυτό το πεδίο, ο ιδιωτικός τομέας κάνει «χρυσές δουλειές». Προβληματική είναι και η γεωγραφική κατανομή των κέντρων τραύματος: Δεν διασφαλίζεται η ισότιμη παροχή υπηρεσιών υγείας σε απομακρυσμένες περιοχές, δυσπρόσιτες ορεινές και νησιά. Οι κάτοικοι αυτών των περιοχών παραμένουν αποκλεισμένοι από τις αναγκαίες υπηρεσίες.Μ΄ αυτό τον τρόπο ενισχύονται οι περιφερειακές και οι ενδοπεριφερειακές ανισότητες. Ενδεικτικά, από τα νοσοκομεία στα οποία θα λειτουργούν κέντρα τραύματος λείπει η Πελοπόννησος και το Παναρκαδικό Νοσοκομείο στην Τρίπολη, το οποίο βρίσκεται στο κέντρο της Πελοποννήσου. Προτείνεται μία συνολική και πραγματική αναμόρφωση του ΕΣΥ, που να βασίζεται: Σε μαζικές προσλήψεις προσωπικού και αύξηση των μισθών, ώστε να καταπολεμηθεί η «αιμορραγία» προς το εξωτερικό και να ενισχυθεί η λειτουργικότητα των νοσοκομείων.Σε επενδύσεις στις υποδομές και την τεχνολογία, με σαφή προσανατολισμό προς τη δημόσια υγεία, χωρίς να αφήνονται περιθώρια κερδοσκοπίας.
Σε προστασία της καθολικότητας και της δωρεάν πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας για όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτως κοινωνικής ή οικονομικής θέσης Σε ισότιμη κάλυψη όλων των περιοχών της χώρας, με ειδική μέριμνα για τις απομακρυσμένες περιοχές (ορεινές και νησιωτικές). Το Εθνικό Σύστημα Τραύματος δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά με λογικές εμπορευματοποίησης. Η πρόσβαση στην υγειονομική φροντίδα πρέπει να είναι καθολική και δωρεάν. Η υγεία δεν μπορεί να συνιστά πεδίο κερδοσκοπίας. Είναι υποχρέωση της πολιτείας να διασφαλίσει ένα δημόσιο, ισχυρό, προσβάσιμο σε όλους και ποιοτικό σύστημα υγείας. Το υπό κρίση νομοσχέδιο, παρά τις όποιες καλές προθέσεις, αποτυγχάνει να απαντήσει στις πραγματικές ανάγκες του λαού μας.