Αλλά και σήμερα, συνεχίζει να σηματοδοτεί τους αγώνες των εργαζομένων κατά της αδικίας και των ανισοτήτων.
Η επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, τα «απόνερα» της «μνημονιακής» λαίλαπας (στη χώρα μας και όχι μόνον) και οι πολιτικές της κυβέρνησης της ΝΔ του «καθεστώτος Μητσοτάκη» έχουν κατεδαφίσει εργασιακά δικαιώματα και κοινωνικές κατακτήσεις χρόνων. Η παροχή και οι όροι εργασίας επιβάλλονται από την εργοδοτική πλευρά, μέσω του «δικαίου του ισχυρού», κυρίως, λόγω της ουσιαστικής κατάργησης των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Οι εν λόγω πολιτικές, μετατρέπουν τους εργαζόμενους, όπως και τους «μικρομεσαίους», σε «υποζύγια», χωρίς δικαιώματα και αξιοπρέπεια. 
Και αυτό, παρότι η εργασία συνιστά ουσιαστικό στοιχείο της προσωπικότητάς τους, αφού οι εργαζόμενοι παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας και συνεπώς αυτοί πρέπει να καρπώνονται την αξία του. Η πλήρης απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η βίαιη μετατροπή του εργατικού δικαίου από ασπίδα προστασίας για τους εργαζόμενους σε πεδίο επιβολής των κανόνων των «αγορών», εις βάρος των εργαζομένων, αλλάζουν τον χαρακτήρα του (του εργατικού δικαίου), καθιστώντας το εν πολλοίς «άδειο πουκάμισο». Σε αυτό το πλαίσιο, ο ΣΕΒ και η οικονομική ολιγαρχία υπαγορεύουν και η κυβέρνηση του «καθεστώτος Μητσοτάκη» νομοθετεί, θεσμοποιώντας και εντείνοντας τη «ζούγκλα» της εργασιακής καθημερινότητας. 
Οι συνθήκες επιτάσσουν, οι δυνάμεις της εργασίας, της παραγωγικής δημιουργίας και της νεολαίας μαζί με τους πολιτικούς εκπροσώπους τους, να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να αγωνιστούν για την υπέρβαση του συστήματος που αποδομεί κοινωνικές κατακτήσεις, καταστρατηγεί τα εργασιακά δικαιώματα και αναπαράγει κρίσεις. 
Οι λαϊκοί αγώνες μπορούν να καταστήσουν εφικτή την οικοδόμηση μιάς άλλης, δικαιότερης, κοινωνίας. Η Εργατική Πρωτομαγιά δείχνει το δρόμο. Καλούς αγώνες!