Η ανακοινωθείσα από την κυβέρνηση, και μάλιστα από τον πρωθυπουργό και πλειάδα υπουργών, «Εθνική Στρατηγική κατά της βίας και παραβατικότητας ανηλίκων», παραπέμπει στην ατομική ευθύνη, ιδίως των γονέων, και αποτελεί ένα «ξαναζεσταμένο φαγητό». 
Περιλαμβάνει αναφορές και σημεία-προτάσεις, κάποιες θεωρητικά ενδιαφέρουσες, που όμως έρχονται σε αντίθεση με την κυβερνητική πράξη. Αυτή στηρίζεται στην αστυνόμευση και την καταστολή, χωρίς να διερευνά τα κοινωνικά αίτια αυτής. Φροντίζει, με την καλλιέργεια ενός αντινεανικού κλίματος, να προκαλέσει ένα είδος κοινωνικού φόβου και πανικού. 
Αντίθετα, το πρόγραμμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - Προοδευτική Συμμαχία εστιάζει στην πρόληψη, με ενίσχυση της οικογένειας, του σχολείου και της κοινότητας. Και σε αυτό το πλαίσιο, εστιάζει στη διαπαιδαγώγηση, την υποστήριξη και προστασία των ανηλίκων και στην ψυχοκοινωνική αποκατάσταση τόσο των θυμάτων όσο και των ανήλικων δραστών και βέβαια σε ειδικά μέτρα στήριξης για παιδιά σε κατάσταση φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, και στα ανάπηρα παιδιά.
Αυτές οι προγραμματικές αιχμές εξειδικεύτηκαν, κατά τη διακυβέρνησή του ΣΥΡΙΖΑ, σε συγκεκριμένες πολιτικές, μέτρα, όπως τα «Σπίτια του Παιδιού» και πρωτοβουλίες, ενδεικτικά οι «Μονάδες Μέριμνας Νέων», που η ΝΔ του «καθεστώτος Μητσοτάκη» πολέμησε, υπονόμευσε και εν πολλοίς ακύρωσε, με το που ανέλαβε την ευθύνη της διακυβέρνησης. Και αυτό, διότι, πόροι και προσωπικό, για κοινωνικές πολιτικές, είναι είδος εν ανεπαρκεία για τη ΝΔ. Η περίοδος της νεότητας και η νεολαία χρειάζονται κοινωνικές δράσεις και μέτρα διαπαιδαγώγησης, προστασίας και υποστήριξης, που να οδηγούν στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας των νέων στο πλαίσιο του κοινωνικού κράτους, που η κυβέρνηση της ΝΔ, με τις πολιτικές της, απαξιώνει και ακυρώνει.