Η προστασία του Αγίου Αθανασίου προς τον Εμποροβιομηχανικό Σύλλογο Μεγαλόπολης και συνακόλουθα προς τους επαγγελματίες και επιχειρηματίες της πόλης πρέπει να συνοδεύεται και από πράξεις, τόσο από πλευράς της πολιτείας, όσο και από πλευράς της ίδιας της επιχειρηματικής κοινότητας. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει».
Η πατρίδα μας, βιώνει μία πολλαπλή κρίση, την οποία η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και οι εργαζόμενοι βιώνουν «στο πετσί» τους : (Κρίση) ακρίβειας, οικονομική, ενεργειακή, κοινωνική, αλλά και θεσμική. Δεδομένου, ότι, εδώ και δεκαετίες, η Μεγαλόπολη (και η ευρύτερη περιοχή) είχε δομηθεί περί το εργοστάσιο της ΔΕΗ, αντιμετωπίζει και το, υπαρξιακό γι΄ αυτήν, πρόβλημα της βίαιης διακοπής λειτουργίας των λιγνιτικών μονάδων, που αποφασίστηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ, xωρίς σχεδιασμό, σε χρόνο και με τρόπο που δεν επέτρεψε να υπάρξει τέτοιος (σχεδιασμός). Οι επιμέρους ρυθμίσεις που προωθούνται από την κυβέρνηση της ΝΔ, στο πλαίσιο της λεγόμενης «Δίκαιης Μετάβασης», στην πραγματικότητα «Άδικης» είναι ανεπαρκείς έως ανύπαρκτες, «αφήνοντας εκτός» τη Μεγαλόπολη και την ευρύτερη περιοχή. Επομένως, έστω και τώρα, επιβάλλεται οι διατιθέμενοι, ελάχιστοι, πόροι να μην «σκορπίζονται» «εική και ως έτυχε» αλλά να κατευθύνονται σε συγκεκριμένες δράσεις στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου τοπικού αναπτυξιακού προγράμματος.
Το μέλλον πρέπει να διαμορφωθεί από τους ίδιους τους Μεγαλοπολίτες. Γι΄ αυτό (το μέλλον) οι επιχειρηματίες, οι επαγγελματίες της πόλης και της περιοχής, πρέπει να έχουν βαρύνοντα-αποφασιστικό λόγο. Κατά συνέπεια, είναι αναγκαίες, έστω και τώρα, η ενεργοποίηση-η ενεργός συμμετοχή τους και της οργανωμένης εκπροσώπησής τους, στα τοπικά πολιτικά δρώμενα. Όπως επίσης και της τοπικής αυτοδιοίκησης, των φορέων της πόλης, των νέων ανθρώπων (εργαζόμενων και άνεργων).