Τα ανταμώματα – όπως εν προκειμένω το «πανλεβιδιώτικο» – παραπέμπουν στην κοινή ρίζα που είναι η ιδιαίτερη πατρίδα (το Λεβίδι), στις κοινές παραστάσεις, στις κοινές εμπειρίες, στα κοινά βιώματα και εν τέλει στην κοινή πορεία μέχρις ενός ορισμένου σημείου.
Στη συνέχεια, η κοινή πορεία στη ζωή διαχωρίζεται, γίνεται διαφορετικές πορείες, συχνά αποκλίνουσες.
Όμως ένα μένει : Η κοινή ρίζα, η κοινή καταγωγή, οι μνήμες, η ιδιαίτερη πατρίδα που βρίσκεται εκεί και κυρίως στην ψυχή όλων ακόμη και εκείνων, οι οποίοι την έχουν ζήσει από επισκέψεις τα καλοκαίρια και τις γιορτές ή για κοινωνικούς λόγους, από ακούσματα, από τις διηγήσεις του παππού και της γιαγιάς.
Σε αυτό το πλαίσιο, η νοσταλγία και το συναισθηματικό «δέσιμο» μπορεί και πρέπει να συνδυάζονται με τη διάθεση προσφοράς, ώστε η ιδιαίτερη πατρίδα να μην είναι μόνο μία κουκίδα στο χάρτη αλλά να παραμένει ζωντανή.
Έτσι, (και) οι «απανταχού» Λεβιδιώτες σε συνεργασία με τους μόνιμους κατοίκους του Λεβιδίου προσφέρουν και μπορούν να προσφέρουν ακόμη περισσότερα σε μία περιοχή με φυσικό και αρχιτεκτονικό κάλλος, ιστορία, η οποία αποτυπώνεται στα γεγονότα και στις προσωπικότητες που τη χάραξαν στο πέρασμα των χρόνων, αλλά και στους άξιους και δημιουργικούς ανθρώπους, οι οποίοι τη χαρακτηρίζουν.