Η άσκηση της ιστορικής μνήμης αποτελεί ευκαιρία επανασύνδεσης με το νήμα της ιστορίας.
Σήμερα, που ο φασισμός «σηκώνει» και πάλι «κεφάλι» υπό διάφορες μορφές, μπορεί κι πρέπει να αντιμετωπισθεί, με θεσμικά και οικονομικά μέτρα, κυρίως όμως με τη διαμόρφωση αντιφασιστικής συνείδησης στην κοινωνία, με την επαγρύπνηση και την ενεργοποίηση των πολιτών εναντίον του.
Το «Ολοκαύτωμα» της Δόξας, όπως και τα άλλα εγκλήματα που διαπράχτηκαν από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής, πρέπει να παραμείνουν αναλλοίωτο στοιχείο της ιστορικής μνήμης, προκειμένου να αποτραπεί, και τώρα και στο μέλλον, η επανάκαμψη της βαρβαρότητας του φασισμού.
Έτσι και η διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου, συνιστά κίνηση αποκατάστασης στοιχειώδους δικαιοσύνης και εκπλήρωσης ηθικού χρέους, ώστε εκείνα τα αποτρόπαια «γεγονότα» να μην τα καλύψει η παρέλευση του χρόνου και συνακόλουθα η λήθη που κάποιοι επιδιώκουν να επιβληθεί.